İnsan Hayatı Üzerine

İnsan hayatı benim gözümde 3 temel döneme ayrılır ve bu ayrım saflığı temel alır. İlki bebeklik, yükselme dönemi. İnsanın dili, mantığı, kendisini dahi bilmediği, resmen uzaylı olduğu dönem. Bebeklik safhasında insan cahildir ve bunu hızlıca gidermek için denetimden geçirmeden her türlü şeyi öğrenmeye çalışır. İkincisi zirve dönemi, çocukluk. Çocuklar belirli bir mantık sahibidirler, hâlâ meraklı fakat dile ve insanlara biraz daha hakim kimselerdir. Ama en önemlisi bebeklik zamanında da sahip oldukları saflığı ve temizliği artık eylemleri ve düşünceleri ile gösterebilmekte olmalarıdır. İşte bu, dönemin zirve olmasının nedenidir, tertemiz, saf bir benliğin, bir meleğin davranışlarına, hareketlerine, düşüncelerine, kendisine tanıklık etmek daha da iyisi kendi olmak ne güzel bir lütuftur. Bu yüzden dünyada en sevdiğim varlıklar çocuklardır. Üçüncüsü ise çocukluk sonrası hayat. Kişinin saflığını yitirdiği, dünyanın gerçek yüzünü gördüğü ve ona uyum sağladığı dönem. Bu döneme çürüme veya ölüm diyebiliriz. Bu dönemde insan elbet saflığının tamamını yitirmekten korunabilir fakat asla çocukluğundaki gibi olamayacaktır.